Ömrün yarısı, tabi Allah bilir de… Öyle böyle değil ağız dolduran bir otuz, soldaki rakam ikiyken üç oldu, kendine gel zaman senin bu acelen ne?

Güzel olacak, herşey çok güzel olacak!

Birlik ve beraberliğe en çok ihtiyaç duyduğumuz şu günlerde senin ben ta amk adsense !

Neden ölenlerin kıymetini hayattayken anlayamıyoruz? Bilmiyor muyuz, ne kadar değerli olduklarını göstermek için ölmediklerini?

Açtığın her yaradan, hesap sorar “Yaradan”

Şu sıralar öyle sıkılıyorum ki, kafamı dağıtmak için içmek gibi türlü denemelerim olsada bir tek sende huzur buluyorum, iyi ki varsın bilişim dünyası… iyi ki varsınız karmaşık kodlar… iyi ki varsın internet denen derin hizmet.

Her sözümüz dudaklarda gülüş oldu, dönmek ihtimali yok artık o gülüşler düş oldu.

Eşim olma, karım ol! Bakma daha ilkel durduğuna sen, ruhu vardır kelimelerin. “Karı-koca” “eş”ten daha çok şey anlatır. Hatta belki bize unutulmuş bir şeyi söyler. Sahi, biliyor musun? Neden erkeğe “koca”, kadına da “onun karı” demiş eskiler? Eşim değil, karım ol! Kedilerin eşi olur, terliklerin de… İnsanın eşi olmaz. Bir ömür eşlik ediyor diye mi sevgiliye eş denir? Eşlik etmek yeter mi? Fazlasını beklemez mi insan yârinden? Kelimeleri yitirmeseydik anlardık belki, evlenecek erkeğe eskilerin neden ”koca” dediklerini. Çünkü “koca” bilge demektir, yüce demektir. Koca demek, dağ demektir. Ve ne kadar yüce olursa olsun, üstünde kar olmayan dağ eksiktir. Dağların yücesine kar yağar diye kadına da “kocanın karı” demişler. Bakma şimdi evlenenlerin “karı-koca” ilan edildiğine. “Koca ve onun karı” olmalıdır aslında. Yani yüce bir dağ olmalı adam. Kar gibi pak ve masum olmalı kadın. Örtmeli ve bir ömür, süsü olmalı dağın. Çünkü üşür tepesinde kar olmayan dağ, ne kadar yüce olursa olsun, yarım görünür… Eşim olma, karım ol! Bana benzemeye çalışma sakın. Bana benden lazım değil bir tane daha. Ama unutma ki sensiz yarımım. Her zaman söylemem, ama sen anla. Eşim olma, karım ol! Beni tamamla…