İki ayrı dünyanın ortasındayım, bir yüzüm gündüz bir yüzüm zifiri karanlık. Ne gel diyebiliyorum, ne de git. Kızamıyorum gülemiyorumda. İki farklı hayat, birinin esareretiyim diğerinin cesareti.
Öyle karışık ki kafam, kendi kendime bile anlatamıyorum. Ya sadakâte devam, yada hakettiğine…
Karın ağrılarına neden olan sıkıntılarım var bu ara benim. Ne ölebiliyorum, ne yaşayabiliyorum. O kadar çok arada kaldım ki, ne buna tahammül edebiliyorum, ne de iki türlü yapabiliyorum.
Sana demiştim demek, ben biliyordum böyle olacağını demek şu saatten sonra fayda etmez biliyorum. Ne çok üzdün, kim bilir belki bu yüzden üzülüyorsun. Ben, dönüm noktası niteliğinde ki başıma gelen bir takım olayların senin beni hatırlamana vesile olduğuna inanıyorum. Yoksa ben unutulmuş kaybedilmiş hiçbir haklı yanı olmayan biriydim gözümde, bedduaların, hakaretlerin, sebep olduğun birçok şeyin sebebi yine sendin. Sen varsan ben vardım, ben varsam sen vardın. Sen olmadığında ben hep vardım seninleydim her anımda, her nefes alışımda, uyanışımda, geç kalışımda…
Tam alışmışken sensizliğe, yine çıkıverdin. Bu kadar ileri gidebileceğimi düşünmemiştin, bende bu kadar acımasız olabileceğini düşünmemiştim. Sen acımadın diye ileri gittim. Şimdi ne hakkın var huzurumu bozmaya? ne hakkın var içime gömdüğüm sevgimi hortlatmaya?
Aşk bunun adı aşk… O kadar çok seversin ki gün gelir, sevgini onun daha çok mutlu olabilmesi için sarfedersin. Hayır o da bende mutlu olalım demezsin. Menfaat olur bu karşılıklı olur bu, gün gelir karşılık beklemezsin. Anlamsız mantıksız mesajların olur sadece… Deli gibi özür dilerken, bir önceki mesajında hakaret etmektesindir. Nerden mi biliyorum? Kendimden sevgili aynılarını yaptım. Dahaca başındasın hepsi birbuçuk ay oldu ben evleneli. Ben iki yıl ne yemek tadı aldım, ne düzgün bir uyku uyudum. Bir saatlik uykularımdan sen konulu olmayan başka rüya görmedim.
“Bazen sevmek yetmiyor” lafının esiri değilim, millet ne der lafının da esiri değilim.
Bizim yaşadığımız aşkın ederi budur. Daha fazla atraksiyon kaldırmaz. Yüksek gişeli bir ilişki değil bizimkisi finali boktan olur tutmaz. İkincisi çıkmaz. Rağbet görmez. Tat vermez.
Elimize yüzümüze bulaştırmışken herşeyi bırak “aşk” denen güzelliğin anlamını ve kavramını başkalaştırmayalım o üç harfi düzgün yaşamayı becerebilenlere saygı duyalım.
İçimizden sevelim seversekte kendimize bile söylemeyelim. Biz haketmedik hakedenler yaşasın.