Bir şairin kaleminden dökülen yapraklar

Bir şairin kaleminden dökülen yapraklar

Sen,
Alkolün kana karışmasından sonra gelen hoşluk .
Ve gidişin çok büyük bir boşluk ,
Mevsimlerden sonbahar , aylardan kasım ,
Beni acılarımla ördüğüm iple odamın ortasına asın .
Ve basın AŞK‘ın fuhuş edildiği evleri ,
Mutluluk bana göre gözlerindi sana göre ise ne olduğu belirsiz bir insanın nefesi,

Sen, soğuk bir pazar sabahı sıcacık yatakta yapılan kahvaltı ,
Ve gidişin kahvaltının ortasında kırılan çay bardağı kadar acı .
Sen miydin başımın tacı oysa şimdi bir çok kalp de kiracı ,
Odamın karanlığında sokak lambasına benzer dar ağacı ,
Malum mevsimlerden sonbahar , aylardan kasım ,
Beni acılarımla ördüğüm iple odamın ortasına asın .