ARAMAKTAYIM KENDİMİ

Kim derdi devrim abidesi bir gün ölecek?
Selamsız, vedasız, kırgın çekip gidecek
Şimdi ruhumu özgürlükle doyurup göz yaşımı kim silecek?

Sesizliği kırdın ayakta alkışlandın
Nedendir bilinmez konuştukça daha ağır suçlandın
Sevildikçe çoğaldın, çoğaldıkça yanlızlaştın
Kürtçe şarkı söylemek artık yasak değil. Sen bunu da aştın
Hakettin çünkü; sen ölümüne savaştın.

Özgürlük aşıladın genişlettin halkın gönlünü
Baş eğip, el bağlamaz bu millet artık açtı gözünü.
”Ağlayanlar bir gün güler…” Gülecekte unutmaz kimse bu sözünü

Bir kuşluk vakti ansızın doğduğun gün gibi
Diyarbakır özgürlüğünden utanmış suç işlemiş çocuk gibi
Paris puslu, Paris durgun, Paris susmuş dökülmeye hazır tomurcuk gibi
Acı haber canlı izlenir ekranlardan solar devrim çiçekleri
İçleri doludur insanların titrektir sesleri, bitmez söyleyecekleri
Ne çok KAYA’lar doğacak ezberleyecekler seni
Yanılmam inşallah yalancı çıkarmazlar beni
İçimde yırtılır öfke renkli eylem afişleri
Tahriş etmiş beynimi, iz bırakmış bende, yok etmiş benliğimi
O günden beridir çaresizce aramaktayım kendimi

13.03.2005 PAZAR